Bir başıma yürüyordum
Loş karanlık sokakta
Öyle başlamıştık
Onu bunu bırak da
Öpmedim senden başka
Yaşadığım hayatta
Yaşı kemale erdi de
Aklı kemale ermeye çok var
Kürsülerde çok şey söyledi de
İçinde doğrusu az yalanı çok var
Bir gece ansızın ortaya çıkarıldı da
Unutmam Diyarbakır
Tenha sokaklarını
Akarsu misali, sevdalar
Yaşarken iz bırakır
Ayıptır söylemesi
Mevsim sonbahardı
Ağaçlar yaprak döküyordu
Yağmur yağıyordu
Bakıyordum pencereden
Mahallenin sokakları dardı
Dün gece
Nerede nerelerdeydiniz
Akşamüstü seni gördüm
Bizim buralardan geçtiniz
İçimden geçmedi değil
Benim de gönlümden geçtiniz
Ayrılık rüzgarı esti
Kırdı bütün dallarımı
Savurdu uzaklara
Yere düşen yapraklarımı
Her sabah her akşam
Yolunu beklediklerim
Talim terbiye kalmadı
Boya badana
oldu işimiz
Ehliyet liyakat kalmadı
Baldıza bacanağa koltuk
oldu işimiz
Gülerken ağladığımız
Anlar olur
Karışırken hüzne neşemiz
İnsan bir tuhaf olur
Kurarken yıkılır dünyamız
Yerle bir olur
Çıkıp seyreyledim
Dünyanın halini
Pek telaşlı gördüm
Bizim köyün ahalini
Bir keşmekeşlik içinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!