Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

bitmiyor metreler.
önümde bir yol, uzadı inadına.
hızla geçiyor zaman, durdurmak elde mi?
akşamın karanlığı çöktü çökecek.
gün bitmeden San’a ulaşmalıydım.
korkmuyorum karanlıktan da,

mevsimin güzelliği yansımış parka.
ince dallarıyla servi, bahara selam durmakta.
gül goncaları demet, demet açılmış,
sümbüllerle renk yarışında.
Çimenlerde sıralanmış yeşilin tonları.
menekşeler, şebboylara dargındı.

Aşk bu çilesi zordur.
Bırakır seveni acılar içinde Emmi.
Yalnızlık sızıları ruhunu esir edende,
Kuytu bir köşede demlenirsin aheste.
Dizmişsin şişeleri kül tablan dolmuş,
Loş ışıklı meyhanede zaman durmuş, Emmi.

Anda güzel gördüm, kalbe yaz dedim.
Buldum derin aşkı, yalansız sevdim.

Aldığım her nefes, adını andım.
Baktığım her yerde, onu aradım.

Bastığın çakıl taşını, yanılıp ta küçümseme.
Yaratmış onu yaratan, hikmetini çok düşünme.
Toprak altına girince, yalnızım diye üzülme.
Mezar taşlarından sana, onlar merhaba diyecek.

Mehmet Macit

eğlence mekanları geceleri inlerken,
ince yorgan altında, aç bedenler inler.
düğün dernek kurup, dolar yere düşerken,
genç askerlerim,
dağa çıkmış çocuklar, toprağa düşer.
elbette gün, her gün doğar.

Dinmiyor aşk yarası, andıkça kanıyor.
Umutsuz kalan gönlü, viran edip yakıyor.
Bir beden var ortada, bedende ki kim?
Garip bir gölgeyim, gölgede ki kim?
Beden dolaşır kendinde değil,
Akıl gitmiş, bakışları ben değil.

yüreğinde saklı Dünya,
yerleşmiş derinlere.
özünde fırtınalar, depremler yaşanırken,
sahte gülümsemeler, zor gelir yüreklere.
güzel gözlerden yansır, bilinmedik sızılar.
sebebini saklıyor, acı dolu bakışlar.

Hasretim doğaya, birde aşkına,
İkisin burada, bulmaya geldim.
Büyülü ovada, döndüm şaşkına,
Yaramı saracak, hülyaya geldim.

Oturdum yavaşça, daldım ovaya,

Hırsızlık çeşit, çeşit, fırından ekmek çalar.
Çıkarlar derin olur, ahlaksız işe dalar.
Devletin dibi deniz, yedikçe doymaz yalar.
Kazanmak güzel haslet, helali bilmek gerek.

Tevazu gönül işi, ilmine bakmak gerek.