Kalemi panzehir meydan okur zehire
Bir ömrü sığdırır üç beş kıta şiire
Yalın ayak ateşte yürütür ilhamı
Aşk ile cehennem cennet olur şaire
Tek mısrada bile yürekleri inletir
Seni sevmelerim zamansız diye
Feryadı figanım amansız diye
Bu sevda yangınım dumansız diye
Ateşe düşmedim sanma sakın ha
Başımda efkârsın nefesimde kor
Seviyorum demekten yorgun düştü hecelerim
Bir damla uyku haram vurgun yedi gecelerim
Parça parça bölünmüşüm kayboldu nicelerim
Sanki mutluluğu sende hep boş yere aradım
Gökkuşağından farkın yok kalbimdeki izlerde
Çok çabuk serpildi açtığın yara
Nicedir kuş uçmaz kervan geçmezim
Unuttum sanıpta silme kalbinden
Ölüp ölüp dirilir senden geçmezim
O kara gözlerine düşkünüm düşkün
Kaç zamandır göremedim
Sensiz geçen dün sayılmaz
Huzuruna eremedim
Yaşadığım gün sayılmaz
Akıl baştan çıkmadıkça
Tarumar edildi gönül otağım
Cehennem azabı sanki yatağım
Çıkmaza uğradı hayat sokağım
Fallarda beliren yola sevindim
Ah çektim yazgımın tüm safhasında
Ölümüne seviyorum
Söyleyemiyorum
Karşında tutuluyor nutkum
Boş bir tasa
Ekmek banmaya benziyor
Sana olan tutkum
Ayrılığı yok saydım sen halâ benimsin
Ya mutluluk ya hüzün artık kaderimsin
El oldun desen bile yabancım değilsin
Sonsuza dek umarsız sevmezsem namerdim
İlikledim aşkınla kapattım koynumu
Yokluğun ömrüm boyu derdin yücesi
Düşümde ol haftanın yedi gecesi
Hiç bölünmez çarpılmaz bu aşk hecesi
Seni benden çıkarsam el de var sıfır
Bu sevda hesabımda kare kökümsün
Her sokak sana çıkar her rüyam sana varır
Seni görmeyen kullar cenneti hayal sanır
Kifayetsiz kalıyor kurduğum tüm cümleler
Gökkuşağı gibisin siyah beyaz utanır
Haykırmak istiyorum dağa taşa adını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!