Mehmet Hanifi Sarıyıldız Şiirleri - Şair ...

Anneler, çekin ellerinizi işten.
Biraz da bize çevirin yüzünüzü.
Söz etmeyin nakıştan, dikişten,
Atın sırtınızdan geçim yükünüzü.

Şarkılar söyleyin eskisi gibi.

Arif’tir arifliği vurur yüzüne
Bakarsın Eren’lere karışır bazen
Mevlana’ca düşünür, Yunus’ça konuşur
Kâh derviş olur, kâh semazen

Kars’tan ta Edirne’ye

Gerilmiş araya dağlar yay gibi.
Her an istiyorum, varamıyorum.
Ana'sın arayan yavru tay gibi,
Şubat yaklaştıkça duramıyorum.

Karlı dağlarında keven olayım.

Aman şu hale bak hele,
Gözler,rimel saç, ondüle.
Elbisesi küpür dantel,
Çorabını dersen file.

Mini etek giymiş çıkmış,

Seni anlatayım dedim ellere, Bilir, duyar, hissederim, anlatamam ki. Destan yazsam bahçende ki güllere, Bilir hissederim, anlatamam ki. Ormanında alageyik dolaşır, Sularında türlü balık oynaşır, Kahramanlık ancak sana yakışır, Bilir hissederim, anlatamam ki. Sence önce vatan, sonra canındır, Yiğitlik ve mertlik senin şanındır. Cömertlik, tevazu en hoş yanındır, Bilir hissederim, anlatamam ki. Yemyeşil ovan var, karlı dağın var, Karların altında üzüm bağın var. Karpuzu çatlatan kaynakların var, Bilir hissederim, anlatamam ki. Ne kadar yazsam da gücüm yetmiyor. Özelliğin anlatmakla bitmiyor. Nice ocak var ki artık tütmüyor, Bilir hissederim, anlatamam ki. Herkes bilir bir eğilmez başın var. Zalime, haine çatık kaşın var. Belki tarihten de eski yaşın var, Bilir hissederim, anlatamam ki. Dostozan dağına, taşına hayran, Eğilmez o asil başına hayran, Tarhana, yufka ile aşına hayran, Bilir hissederim, anlatamam ki. DOSTOZAN

Uyuyan, ağlayan, seven dalgalar,
Yetmez mi bu çile, gelin sahile,
Nuhun gemisini biçen dalgalar,
Engin öfkenizi serin sahile,

Rüzgar nefesini boşa tüketmiş,

Ağaçlar canlandı,sohbette dallar.
Okşuyor toprağı serin bir rüzgar.
Sevgi tomurcuğu, çiçek açıyor,
Vuslat için artık açılır yollar.

Rüzgarın elinde bahar kokusu,

Sevda bahçesinde güller açıyor.
Dikenli telleri atlayıp da gel.
Gün batmak üzere zaman geçiyor,
Geceyi gündüze katlayıp ta gel.

Nil nehrine hasret akıyor Tuna.

Bana, benden daha yakın olan sen.
Bu serzeniş niye, bu öfke neden?
Sevgi ateşini söndürme sakın,
El ele verelim hiç düşünmeden.

Öfkeyi, kavgayı bir yana bırak,

Kapında kulun olurum,
El pençe hazır dururum,
Ne sat ne azat et beni,
Kırılmasın tek gururum.

İster bağla zincir ile,