Hiç bu kadar susmamıştım
Konuşacak o kadar konu varken
Anlatamadım kendimi
Susmak istedim
Unuttum konuşacaklarımı
Unuttum tüm insanları
Sensiz gidiyorum bu şehirden,
İçimde yankılanan mağrur bir suskunlukla.
Üzerime sinmiş kokun
Ve aklımdaki gülüşün ile…
Ne yıkanınca çıkıyor,
Ne de unuttukça siliniyor bakışların…
Eksik olan tarafımı ararken
Kaybolduğum yerde buldum seni
Gözlerin, yeşille mavi arasında gidip gelirken
Her nefes alış verişinde
Kendimi, soluğunun sıcağında yakmaya geldim
Seversin sebepsizce
Gözlerine bakarsın
Baktığı yeri seversin
Her dokunduğu yerde
Bıraktığı parçasını seversin
İçinde bulunduğun
İrkildim birden,
Cama vuran yağmur taneleri ile
Yağmur, vurma artık pencereme
Duramıyorum.
Çıkmak istiyor yüreğim sokaklara,
Bırak kalsın hayallerim
Derdimin ateşinden, yanıyor bu şehi.
Bazen aklımdan geçenler
Yüksekten düşüyor dilime
Fazladan anlam varken
Kelimelerle ifade edemiyorum
Lal ediyor her düşüş dilimi
Yine sen geldin aklıma şiirin dizelerinde gezerken,
Eski bir şarkının nağmesi gibi usulca sızdın içime
Kelime kelime seni işledim beyaz sayfalara,
Her mısra bir nefes oldu, her kıta bir durak
Gözlerin bir deniz feneri gibi yol gösterdi karanlığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!