Uzun yolculuklar çekiyor ruhum
Çok uzun yolculuklar
Yanıma sessiz çığlıklarımı alarak
Kimsenin görmediği yerlere
Dokunulmamış hayallere gitmek istiyorum
Ben gitmeleri yaşarken
Gönül yine caydı sözünden
Ne yaptıysam dinletemedim
Aklıma bıraktığın son gülüşünden
Kalbimi sensizlikle avutamadım
Özlem bu unutamıyorum
Bir an gidişin
Düşünüyorum da sen gelince anladım
Senden önceki her şeyin anlamının değiştiğini
Güneş daha bir parlak doğmaya başladı
Çıkmaz sokaklar açıldı
Gök maviye boyandı, toprak yeşile
Senden öncesi yok gibi bir şeydi
Ve bir gün daha doğdu yeniden
Karanlık gecenin ardından
Acıkmış bebeklerin çığlıkları
Yırtarken sabahın sessizliğini
Aralanmış perdeden içeri giren güneş
Aydınlatırken karanlık kalmış köşeleri
Sonra şehrin üstüne yağmur yağdı,
Her damlası bir anıyı taşırken
Beraber ıslandık altında.
Gözlerimizde unutulmuş bir bahar,
Üşüyen ellerimize sığınan sessizlik vardı.
Sevmek ne kadar uzun bir kelime
Yazmakla bitmeyecek
Söyleyerek tüketilmeyecek kadar
Sevmek deniz kadar derin
Gökyüzü kadar mavi
Sevmek altı harf
Şiirlere gömdüm kendimi
Mısraları atın üstüme
Boğazım düğümlendi
Çıkmasın sesim
Ok gibi saplansın yüreğime
Her kıtada gömün beni
Hayatın tam orta yerindeyiz
Bir adım ilerisi son
Bir adım gerisi başlangıç
İş tam orasındayız hayatın...
M. H. Erdinç
Oturuyorum karşılıklı kendimle
İçimde bir Anadolu köyü sessizliği
Anlamsız kelimelerin anlamları
Kayboluyor gözlerimin derinliklerinde.
Şimdi sen diyeceksin ki, neden suskunsun
Aslıda haykırıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!