Tekrar kimsesiz kaldım
İçimde hüznün birikti
Gidişinin ateşi ile yandım
Her köşede izlerin kaldı
Kavuşmanın imkânsızlığını yaşıyorum
Sana hiç kavuşamıyorum
Yağmur yağıyor yüreğimin boşluğundan
Ömrümün çöl olmuş toprağına.
Her damlası düş kırıklığımı sularken
Umutlarım sel olup dökülüyor denizlere
Tüm çığlıklarımı toplasam bir araya
Duyulur mu ki yalnızlıklar rıhtımında
Babalar en çok kızlarını severler
Çünkü kız babası olmak özeldir.
Duygusallıktır, merhamettir.
Kız babası olmak
Hazan mevsiminde baharı yaşamaktır.
Bak gülüşümü aldılar yüzümden
Kapattım gündüzü, geceye gidiyorum
Aklımda gülüşün, omzumda hayatın yükü
İlerliyorum ağır ağır
Gözünün değdiği her yere gülüşümü bırakıyorum
Her adımda bir meltem çarpıyor yüzüme, ürperiyorum
Her sabah seni görmek istiyor gözlerim
O kadar alıştım ki sana
Ne kalbim uzak duruyor senden
Ne de ellerim
Seni seviyorum
Seni özlüyorum
Her derdin dermanı vardır aslında
Hem ağlarsın hem düşünürsün
Bir derdine bakarsın
Saçların beyazlar
Bazen yüzünü beyazlatır
Dert sandıkların
Her hüzünlü şiir yazdığımda
Kendimi koydum satırlarına
Her hüzünlü şiir yazdığımda
Bütün mısralarında can verdim
Her hüzünlü şiir yazdığımda
Kendimi hatırladım
Hüznüm yansıyordu
Aynaya bakıyordum
Kalbim duvara yaslanmış
Ağlıyordu
Ona soruyordum,
O cevabı söylemiyordu
Her geçen günümde seni arıyorum
Hiç usanmadan
Bazen çiçeklerin arasında geziyorum
Seni bulurum diye
Bazı geceler gökyüzüne bakıyorum
Bir yıldızdan bana gülümsersin diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!