Mehmet Göden Şiirleri - Şair Mehmet Göden

Mehmet Göden

Adalet..!

Bir kızçocuğu gördüm,
Ayağında kış günü sandalet,
Elinde; fırıncının verdiği ekmek....

Devamını Oku
Mehmet Göden



İçim de bir yanık feryat
Arıyorum ben anamı.
Yeşerir mi, biten hayat
Arıyorum ben anamı.

Devamını Oku
Mehmet Göden

Yaban dağdan kopdu,şehire daldı...
Onu gören 'insanoğlu'....utandı!

Mağaradan mağaraya pusuyor
İnsanlığım yaptığına kusuyor..!

Devamını Oku
Mehmet Göden

Gülmezmi hiç kader yüze?
Ömür gitti yollar bitti
Yaslanacak herşey bitti
El verecek İnsan bitti.

Bu dünyada gözler şaşı

Devamını Oku
Mehmet Göden



Hoşçakal diyemesem de gerçek de yoksun..
Trengarı'nda durdu vuslatın saatleri
Koşuşan insanlar arasında kaybettim
Yanağından aldığım buseyi.

Devamını Oku
Mehmet Göden



Gurbet kalbin köhne kuytu yerinde
İçim içten yanar kimse bilemez
Hayattan bir kendim kaldım elimde
Oda küle döner kimse bilemez.

Devamını Oku
Mehmet Göden

Hayat denilen şey nedir?
Bir kanatsız kuş misali!
Düştüğü yerde kalır...


Onca çırpınmak faydasız!

Devamını Oku
Mehmet Göden

Nerde kaldın? yıllar geçdi aradan,
Telaştanmı,bilerekmi unuttun!
Neler verdim o yılların ardından,
Umudumu çürüttünde gelmedin
+
Bari birşey deyip darda bırakma,

Devamını Oku
Mehmet Göden


Güneşin sıcağı, yakmaz içimi
Sen betersin, sen yakarsın bilesin
Ayrılık batağı,aynız biçimi
Çekmez misin, ben batarım bilesin.

Devamını Oku
Mehmet Göden

Bir bilen var..!

Ben seni ellere, bırakmadım ki
Hüzünlü bakıyorsun, gözünde nem var
Kalbine ayrılığı, ben vermedim ki
Sözünde isyan, tavrında kem var.

Devamını Oku