KÖHNE GEMİ
Dümeni kırık, yol bilmez iz bilmez
Köhne gemi ile yola çıkılmaz demiştim
Oysa sen beni dinlemedin bile yiğidim
Eskimiş tahtaları, çürümüş kaburgaları
KÖR KUYU
Düşmüşüm Kör bir kuyuya
Yusuf misali çırpınır dururum
El uzatmaz oldu bana
Ne dost nede yar.
ÖNCE VATAN
Henüz onüç ondört yaşlarında
Bıyıkları terlememiş dudaklarında
Ana bacı kardaş değil umurlarında
Önce vatan, önce vatan dediler
ONUR’um
Bir kuşkanadı, canhıraş çırpınış
Avuçlarımdan akıp, kaçıp giden
Can havliyle yanıp tutuştu bebem
Yüreğimden bir parça, uçup giden
NEYLEYİM
Kırdın beni be arkadaşım
İncidi sözlerinle yüreğim
Hak etmedim ben bunu
Hak etmedi çocuksu yüreğim
SEN YOKSUN
Solgun gözlerimle yaşadım geceleri
Kendi göz yaşlarımla oldum sarhoş
Derin hecelerle sayıkladım ismini
Olmadın gecelerce aradım sen yoksun
ŞEREFE
Kör keli ağırlar olmuş bu devirde
Bakmaz ki haline don durmaz götünde
Üç kuruş için satmış onurunu yad elde
Sübyan nafakasıyla çeker kafayı, şerefe
SEN
sevdan yüreğime saplı bir hançer
ilacım sensin tabip sen
aşkınla cayır cayır yanan ben
Ateşim sensin derman sen
Ey sevgili dinle beni dinle
Bir şişe açtım şerefine bu gece
Seni aradım Hayalinle avundum
Sensiz, seni içtim seni, bu gece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!