Ekmek getirirdi
sabahları kolunda tombulca sarı hasırımsı sepet.
Niceleri yoktu, önceleri hep o vardı, öyle hatırlarım.
Balkondan aşağı bakışta anlatımda;
“Araba parkı-‘Arka Bahçe’”nin önünde, aşağıda uzanan,
kendi arka bahçesi gibi:
bahçe gibi bahçe, yeşillikli, hala duruyor.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...