Mehmet Demirkapı Şiirleri - Şair Mehmet ...

Dokunursun ya zindanındaki duvarına insanın
Aynen piyanonun tuşları insan
Ne beğenirsin ne beğenmezsin
Içinde bir ses var, söyle insan
Sen nasıl inilersin...

bir "hayal"in peşinden dalar gidersin,
hayal bilir mi,bilmez mi seni
çocuk musun,genç mi
yoksa aşkını geçmiş bir ferrari mi
söyle kalbim,sen kimsin
kiminlesin.....! ! ! !

"Aşk"
Dökülürken genzinden yüreğine....
Ses veriyor, feryad ediyor bülbül Gül'e

Yürekler nerde?
Sen bombalarla yanarken çocuk
Ben uykudaydım!
Bana öyle mahzun bakma Filistin'li çocuk,
Yürek belki dayanır,
Ama bende yürek yok!

'Yüreğin, yüreğime dokundu dostum!
Ne sen beni gördün, ne ben seni
Bilememişiz, bir gün yüreklerimiz sevmişti birbirini
Bunu bilmenin ne önemi var?
Yüreğin tanır beni
Seni yazarken, seni yaşadım sonuna kadar

'hülyam'
O şimdi yeşil elbiseleriyle,
Hayatının en derin uykusunda.
Uyandır uyandır onu Allah'ım,
Kalbim(dualarım) hep onunla.

Bütün hüzünlü şarkılar
Bütün sararıp dökülen yapraklar
Hep beni sevdi
O severken, nasıl haksızlık ederim

bütün hüzünlerin yeşiline
kokladığım nar çiçeğine
doğarken güneşin turuncusuna
ağlarken göğün bulutlarına
bakarken denizin mavisine
düşerken yaprağın kahverengine

Sırt sırta dokunan
Yedi katlı binalar
Aldılar canları içeri
Verdiler cesetleri geri…

Ruhumu daraltan gökdelen binalar

özlemişim hayalini...
gafil gezme şaşkın!
türküler içinde,suskun çığlıkların var
bir yol göresim var