Keder dolu dünyada
Sararıp, solan
Yere düşen
Yaprak çığlıkları
Ölüm örerken
Poyraz yemiş
Fırtına, boran durmuyor
Öfke, şiddet dinmiyor
Susmayan top, tüfektir
Zulüm Çukurca’da cana alıyor yine
Zaman dert, çile yüklü
Bağı, bahçesi harap
Çiçekleri kırılmış
Dört bir etrafına
Mermiler saçılmış
Havasında barut sinmişliği
Bozkırında palet izleri kalmış
Ez tim evîndarım
Ezim dildar
Bi her rojên bihar û havînan
Ezim bi gulan ve geş dibim
Bilbilan ve dixwenim û dilşah dibim
Per-baskê min pir tenikin û pir nazikin
Gecenin karanlığını yırtarken
Yedi başlı ejderha
Çığlıklarım
Dağlarda buram buram
Kokun geliyordu sevdalım
Bêawerte te hezdikim, tu kulîlka dilêminî
Qemera min çavreşa min, tu bihara warêminî
Ez heyrana wan kenên te, digindirin ser lêvên te
Navde tijî gul-soinin mîna axa welatêmîn
Nazaminî xezela min; mîna hingiv, şekir xweşî
Biz hep işçiyiz-köylü bizleri soyan düzen
İnsanları sömüren halkları yoksul koyan
Seni arsız yalancı ey vurguncu, talancı
Dünya’yı parselleyen düzeni bozuk olan
Sistemin de çok bozuk halkları soyan düzen
Bizler proleter,emekçi,üretici,
Tarlada ırgatçı,fabrikada işçi!
Bizler tırpan döver,orak çeker,
Grayder,dozer,feribot süreriz.
Biziz makinaları yapan,kuran
Wey li me wey li me erdhej hat ket warê me
Li çû, hat wek dergûşan wek pêlên tev mirinê
Xubare, ewrê reşe bobelate hat ser me
Evder Wan’e Erdîş’e, qêrîn ket nav gelê me
Yekşem e me bû mirin, payîz jî ar û kozir
Oy firoşyaro, firoşkaro
Di nav barê te de çi heye?
“Di barê min de kakilê gûzan
Di dilê min de welat heye.”
Oy firoşyaro, firoşkaro
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.