Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Gücünü düşünürüm
Her yeri örten karanlığın

Aydınlıklar gizlenir seninle
Parlak yıldızlar doğar tepemde
Bazen, ayın görülür şekillerle

Yaprak,
Düşerken toprağa
Yeni bir hayat başlar

Toprağın
İçindeki dünyada

Bir gün aklıma bir fikir geldi
Düşündüklerimi, söylediklerimi
Yaptıklarımı, hayallerimi
Kaynağı ile panoya asayım
Hangileri bana ait bakayım

Rüzgâr keman yayı
Yaprak üzerinde dolaşıyor
Sanma ortaya çıkan hışırtı
Doğanın senfonisi yayılıyor

Böcekler, arılar söylüyor

Ak kargalar
Karakargalar
Kızıl kargalar
Sarı kargalar
Yeşil kargalar
Mavi kargalar

Dünyanın bir yerinde sabah olurken
Dünyanın diğer yerinde akşam oluyor
Hayat bir yerde gündüzken,
Diğer yerde gün geceye ulaşıyor

İnsanların hayata bakışları da

Yeşerince dalda
Yeni hayat başlar
Yoğrulan doğada
Yitik umutların
Yeşil baharında

Ayrı düşerim toplumumdan
Derinliğine ayrılıklarımdan
Ismarlanmış insanlığıma
Mest olmayan kavramlarımdan

Mamul mal gibi üretirlerken

Rüyalarını rüzgâr
Bizleri yaprak yaptılar
Estirdiler rüzgârlarını
Sonra kendileri yaprak oldular

Tutunacak dal aradılar

Her gün sabah doğuyor
Hidayetin güneşi parlıyor
Düşünce kalbimizde durgun
Karanlıklarda yemiş vurgun
Her şey içimde farkında mıyım?
Boşuna dışımda neyi ararım?