Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ey gökyüzünün
Yeryüzünün hâkimi Allah’ım

Sana dönük yüzüm
Arkamda yaptıklarım

Akıl biyolojiden öte
Kültürler gelişiminde
Ismarlanır analardan
Lafı yok babalardan*

En iyileriyle öğünür

Yok saymak, yok sayılmak
Olumsuz düşlerde yaşamak
Kendini bilmez davranmak

Sözü bittiği, başladığı yerdir
Anlı şanlı kavgalar başlatır

İlkeleriyle yürümek düzgünce
Naturasında vardır insanların
Sahip olunan tüm değerlerde
Aklın iradenin seçtiklerinde
Naturadakiler seçilir esasta
Lafı bırakırsak bir kenara

Elim yorgun
Kolumda kalmadı derman
Gözlerim aşina oldu, ümran
Kulaklarımda uğultu insan sesleri
Kahkahalar dolduruyor her yeri
Ellerde şampanyalar patlıyor

Tırnak içinde düşünüyorum
“Ben, varım ve yaşıyorum”

“Benim varlığım değerler”
İçimdeki tüm düşünceler
Egemen düzenle çelişikler

Yolun henüz başındayım
Yeniden kendimi buluyorum
Yılları devirip geldim
Yok olan anılarım
Yenilenen hayallerim
Yüz yüze geliyorum

Yaprak,
Düşerken toprağa
Yeni bir hayat başlar

Toprağın
İçindeki dünyada

Bir gün aklıma bir fikir geldi
Düşündüklerimi, söylediklerimi
Yaptıklarımı, hayallerimi
Kaynağı ile panoya asayım
Hangileri bana ait bakayım

Söz dilimin üstünde rüzgâr
Üflerim kalplere nar
Yanarken duygular
Bant geriye sarar

Kulağımda nağme var