Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kirli bir el, bir söz
Ürkek titrek bakar göz
Çamur atarcasına ağır
Üstüne kulakları sağır
Morartan sözler aşkı
Sahipsiz dolaşır arzı

Zaman teğet geçip gitmez hayatımdan
Alır acımasız, anlayışsız, varlığımdan
Müsaade istemez hiç, arsızlığından
Aldatırken ben kendimi, kendimle
Ne oldu, ne bitti diyemeden geçmişime
Istırap yakalar beni, pişmanlıklar ile

Gözler pencereden dışarı
Dışarıda rüzgâr haşarı
Çırpınıyor ağaçların dalları
Gökyüzünde toz bulutları

Gürültüden bir nefes çektim

Renk
Rengarenk
Cümbüşünde
Gözde

Aklım renklere dalmış

Bıraktım kendimi kabul ettirmeyi
Dinledim sessizce söylenenleri
Sordum sorularımı akıllıca
Taaa. Cevaplarımı alıncaya

Yanlışımmış benim iddialaşmam

Sırra kadem basmadan
Sıra dışı olmak isterim
Sonsuzluk yolculuğunda
Sıralanan tüm umutlarda

Sen / ben birliğinde

Belirsizliklerin üzerine gittiğimde
Aklımın düzgün, daha iyi çalıştığını
Şaşkınlıklar içinde yaşayageldiğim
Acayipliklerin hepten belirginleştiğini
Rüzgar önünde yaprağın uçuşu gibi
Istıraplı hayatların anlam kazandığını

Yolun henüz başındayım
Yeniden kendimi buluyorum
Yılları devirip geldim
Yok olan anılarım
Yenilenen hayallerim
Yüz yüze geliyorum

Akıl biyolojiden öte
Kültürler gelişiminde
Ismarlanır analardan
Lafı yok babalardan*

En iyileriyle öğünür

Yok saymak, yok sayılmak
Olumsuz düşlerde yaşamak
Kendini bilmez davranmak

Sözü bittiği, başladığı yerdir
Anlı şanlı kavgalar başlatır