Gel-git'lerim çoğaldı
Fırtınaya tutuldum
Kapımı hiç çalan Yok
Sanırım unutuldum.
Karanlıklar içinde
Benim bu çektiklerim
Hiç içime sinmedi
Ağlıyorum her zaman
Gözyaşlarım dinmedi.
Her gün kendimle savaş
Kapattım gönlümün kapılarını
Kör bir kilit vurdum üzerlerine
Ümitsizim beklemedim yarını
Düşmanlar gezsin gerine gerine.
Ben dost kim,düşman kim bilemedim ki,
Kolay iyileşmezmiş
İyi niyet kurbanı
Sokakta mı buldum ben?
Söylesene bu canı.
İyi niyetimden hep
Armudun irisini
İstemem gerisini
Kimseleri dinlemem
Sevmişim birisini.
Armut dalda sallanır
Tutuşsa da yüreğin,alev gibi kor gibi
Sana sevmek yakışmaz,senin işin zor gibi.
Ateşlerde kavrulsan,inlesen inim inim
Sana sevmek günahtır,adım gibi eminim.
Ne zaman yalnız kalsam
Sen çelersin aklımı
Sensiz yaşayamam mı?
Ben gizlimi saklımı.
Sen benden çok uzakta
Şimdi sen benimsin,hayalimdesin
Seni düşünürüm yine bu akşam
Sanki gerçek gibi çınlıyor sesin
Masamız yerinde her şey tastamam.
Karşımdan gelirken sen yavaş yavaş
Ben bu akşam bütün odalarını
Dolaştım yoruldum güzel evimin
Eşim de ben gibi çaresiz evde
O benden de çok sıkıldı eminim.
Önce mutfağa geçtim dolaşmaya
Bu günlerde sen benim
Artık gözümden düştün.
Oysa sen bir zamanlar
Benim gözümde düş’tün.
Seni her gördüğümde
Kutluyor, yaratıcılığınızın devamını diliyorum.
Sevgilerimle...