Yakarmış her tarafı
Su değilmiş benzinmiş
Kurşunsuz mu süper mi?
Kimseler bilemezmiş.
Yaksın düştüğü yeri
Aslında aşk iki kişilik derler
Aşkın bedelini bir kişi öder.
Koşan çok yorgundur koşturan mutlu
Yorulsa da koşan yine umutlu.
Bilmem kaç yıl oldu biz ayrılalı,
Unuttun mu dersen,ben unutmadım.
Önüme uzattın bir zeytin dalı,
Sen beni avuttun,ben avutmadım.
Yalan dolan dedin,inandım sandın,
Ben sevdanın peşinden
Koştum hiç yorulmadan
Baktım çok yıllar geçmiş
Çok çabuk geçmiş zaman.
Oysa daha dün gibi
Karanlığı yok eden güneş gibi
Karanlık dünyamı aydınlatmıştın
Yeniden yeşerttin biten sevgimi
İçimdeki kuşkuları atmıştın.
Yazımdın kışımdın baharımdın sen
Elimde fotoğrafın
Aldım onu karşıma
Döktüm içimdekini
Ne çıktıysa şansıma.
Anlattım birer birer
Sordun kendi kendine,
Bulamadın bir türlü.
Sen şimdi hangi sensin?
Bilemedin bir türlü.
İçindeki kuşkuyu,
Kasımda aşk başkaysa
Aralıkta bambaşka
Ben aşkın çocuğuyum
Saygı duyarım aşka.
Ağaçlar yaprağını
Dediler o seni unutmuş artık,
Başka sevgili bulmuş dediler.
Aşkın yazıldığı o defter yırtık,
Başkasının aşkı olmuş dediler.
Esmişti ruhuma aşkın yelleri,
Bin dokuz yüz elli altı yılında
On yedi Ekim günlerden Salı mı,
Çarşamba mı,perşembe mi acaba
Neyse,işte bir sonbahar akşamı.
O küçücük yüreğinde heyecan
Kutluyor, yaratıcılığınızın devamını diliyorum.
Sevgilerimle...