Sensizlik ateşiyle,
Alev alev yandın mı?
Geceleri uykundan,
Korkarak uyandın mı?
Sevgiyi yüreğinde,
Duygular gece artar,
Sabahları eksilir.
Duygusu olmayanlar,
Bunları nerden bilir?
Çökünce geceleri,
Yaş otuzbeş,yolun yarısı imiş,
Ben sonuna vardım,bu genç yaşımda.
Anladım ki, sevmek ölmek demekmiş,
Gülmedi yüzüm,yazımda kışımda.
Severken ben seni,sessiz sedasız,
Koşa koşa giderken
Yokuştan aşağıya
Yolda rastladım birden
Eski bir arkadaşa.
Dedi ki bu ne telaş
İktidarın treni
Bozulmadan freni
Son süratle gidiyor
Çala çala sireni.
Bu yol islamın yolu
Senin gibi ben de, tutuşuyorum,
Çıra gibi olduk, şimdi ikimiz.
Hasretinle her gün, boğuşuyorum,
Bir kibrit çakılsa, parlar sevgimiz.
Seni düşünürüm, her gün her gece,
Çökünce karanlık üstüne bir bir,
Hasret ateşini yakasın gelir.
Hep dost bildiklerin birden eksilir,
Yalnızlık yükünü atasın gelir.
Yalnızlık ateşi içini yakar,
Herkes kendi derdinde
Herkeste bir heyecan
Sen ne dersen de ama
Buna dayanmaz ki can.
Kimisi sevda çeker
Aklıma düştü yine
O kokun o gözlerin
Hiç aklımdan gitmiyor
Sıcaklığın ve tenin.
Seni bir ömür boyu
Madem ki beğenmedin
Bu günlerde tipimi
Dayanacak gücüm yok
Çek artık şu ipimi.
Senden son bir dileğim
Kutluyor, yaratıcılığınızın devamını diliyorum.
Sevgilerimle...