Sakladığın gölgelerinden arın artık
Aydınlansın ruhun gözlerimdeki ışıltıyla
Ufacık gülümsemene hasret kaldık
Uyansın benliğim göz kırpışlarınla.
Nedir bu erkek hegemonyası?
Kadın dediğin hoş kokulu gül kolonyası
Ülkede bir hüzün,ölü kadınların yası
Kesmeseler sesini duyar elbet biri bu avazı.
Yaşamayı unutturdun bana,gülmedin bugün
Nasıl hislere sahipsin çözemedim
Hani o eli ayağına dolaşan?
Nerede? Ben niye göremedim?
Şartlar zorlaştı be güzelim
Umutlarımı çalmadan önce bari ben kapını çalsaydım
Bana yaşamayı öğret,birlikte yaşamayı
Gelecekten bir günüm ol,mutlu anlarıma tanık...
Korku doluyor içim,kabul edemem senden uzaklaşmayı
Kendimle seni sevmek konusunda anlaştık
Bir gölgenin ışığa muhtaç olması kimin umurunda
Sözün söyleyeni bağlamayalı uzun zaman oldu
Sükûtun adresini ise bilen yok
Ağzı olanın dişleri de var değil mi?
Konuşurken nasıl da gösteriyor otuz ikisini de birden
Oysa ısıracak “it” dişini göstermiyordu
İkimiz de yalınız,saf duygular besliyoruz birbirimize karşı
Ve ikimiz de yalnızız,kendi aramıza bir başkasını alamayız
Anı yaşıyoruz,hoş olmayan bir anı
Gücümüz yetmiyor,durduramıyoruz zamanı
Hastayız hepimiz yok mu bunun dermanı?
Susmuyorlar,dindiremiyoruz bu feryadı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!