Ilıman bir iklim istiyorum
Öyle soğuk,deli deli esmesin rüzgar
Güneş yakmasın,acıtmasın içimi
Saçlarım sisli bir tepe olmasın
Elbette yaşanacaktı tecrübeler
Hayali bir mizah yaşamın kendisi
İnsanlık yok olmuş,kim kimin efendisi?
Gel bırakalım bunları en iyisi
Doğru hayatlar bırakmasın peşimizi!
Kendi yolunu çizdiğim ırmaklar biliyorum
Asla tutarlı debilerde olmayan
Şimdi senin çağlayanında dinginleşti ruhum
Kollarıyla sarıp kucaklayan.
Zor da olsa aralanmalı bu sis perdesi
Bazen yapacak hiçbirşey bulamıyorum şu hayatta
Düşecek,duramayacakmışım gibi hissediyorum ayakta
Derin bir sessizliğe bürünüyor sokaklar
Karanlığın üstüne sis çöküyor
Aniden puslu bir gece oluveriyor
Aydınlanamıyorum sensizliğin güneşiyle
Duruldum bu aralar,azgın bir denizden farkım yokken
Dalgalarım sağa sola çarpa çarpa yok oldu
Belki gemiler geçecek koca cüsseleriyle üzerimden
Belki de içimde huzur bulacak suya hasret kulaçlar
Hep başkaları bende olacak,ben başkasında olamazken
Ya çağlayanım saracak dört bir yanını
Bazen sendelersin
O,yeter artık der de sen ne dersin?
Öyle kolay,öyle çabuk düşemezsin
Tabi ya bırak da tüm canilikleriyle seni ezsin
Sonunu, gelmeden önce zaten hissetmiştin
Olmaz artık,bitti diyorsan bitsin
Bahardan kalma bu kış günlerinde
Senden kalma hoş anılar var
Teslim et artık kalbini bana
Yerini bulsun herkesin ettiği dualar
Sevmenin de bir adabı,bir sınırı olmalı
Yakınımdaki herkes birer sevgi pıtırcığı
Değer bulsun artık kalplerinizden çıkagelenler
Sizlerden gelen yalan değil gerçek olmalı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!