Mehmed Sarı Şiirleri - Şair Mehmed Sarı

Öyle bir an geliyorki
öfke kusuyorum kendime
öyle bir an geliyorki
herşey düşman kesiliyor gözüme,
Sevgiyle dolandırıyor biri
severek sömürüyor seveni

AŞK ŞARABA BENZER

Kim bilir insanı
aşkın dilsiz bırakmasını
karanlık kuyuda tutsaklık kadar
umarsız, olanaksız!

Hiç anımsamak istemiyorum şimdi seni
doğal ve somut olarak
içinde bulunduğun durumunda,
Çünkü saat sabahın dördü çukurovada!
Şimdi seni düşlerime yüklemekteyim
bir silinmez güzellikte resmetmekteyim

Canlarımız gitti suruçta
fidanlarımız gitti
çiçeği burnunda kızlı-oğlanlı
saray kargalarının kahpeliğiyle,
Kurudu pınarları yaşam suyunun
karartıldı sabahlarımız kara yaratıklarca

Pişman dalgalarla girme odalara
kum düşürme yalnızlığın yatağına
ve saklayıp gitme karanlıklara
peri kızlarınca ansızın gizlerini,
Tanıktır sonsuz mavi
engin deniz tanıktır

Terkedilmiş demir yığını gibi
paslanıp çürüyor insan
bu yad-ı yabanda,
bir ayağım ileriye gidiyor
öteki geride, uzaklarda,
Ve bir yanda

İşine sevdayla sarıl işçi mehmed
sevdayla yaklaş güle dikene,
Ayakların işkencede
lime lime edilse de
ancak sevdayla katedilir uzaklıklar,
Sevdayla kurtulunur

Karayerin altında kalır cesetlerimiz
Yükselir gökdelenler boğaz manzaralı
Yüreklerimizden oluk oluk kan gider
Düşman hançeri somamızın her bir santimi
Yollardan kamyon kamyon tabutlar gider
Alay eder

Sitem edip durma gülüm
Gel dedin de gelmedim mi
Senin aşkınla ölürüm
Kal dedin de kalmadım mı

Acı eş oldu yürekle

Sevgi nazlı bir çiçektir
kuytularda açan
kara kış ortasında,
Üşür, kırılır bir yerleri
en küçük soğukluklarda...