Megerse Şiiri - Seyfi Karaca

Biz de mi gitsek acaba diyesine eveleyip gevelemeden
Kim istemez ki kim..
Yarina dere tepe rüzlarlarla yesillenen dal yapraklarin
Dogmadik sesler fisiltilar renklerden sevgi dügümlerini incitmeden üzmeden
Henüz kopmamis asma köprü urganlari üzerinde gie gele
Kara kistan bahara dönerken
Yorgun bir meyhane gibidir esrik ve ucuk gönüllü eser de
Yagar da
Gün de cavar islanir da bulutlardan bile cok toprak
Dogumun sancisidir bulanik her saati daha yogun ve kütlesi agir
Romantik bir klarnet yahut duvarin niisan duldasi keman da degildir
Dogarken ister insan ister cicek ister cagla dali ister safak sökümü
Kann revan kizil tutunabildigi herseye darmadagin
Yanardaglarin suskun vaktinde püskürmüs korlari andirandir
Yerinden oynamaya görsün cünkü hic bir sey ve hic bir dag yahut düz
Ayni yolun ayak izlerinde degildir
Buraya kadar his heves ve hayaldi belki baktin
Baktin
Baktin ve bekledin henüz burasi martmis megersede
Baktin olmadin zorla degildi ya güzellik
Demek ki bir baska zamandi cali cicek kapi hayal düs
..ve sen..

Mart / 21