Meğer Şiiri - Şair Firuze

Ben, seni sevmekten korkarken
Senin beni sevmenden korkuyormuşum
meğer...
Belki beni seversin de sevgin büyür,
Büyür umman olurdun bende.
Oysa ben hep bir damla isterdim.
O bir damlaya ulaşmak için çırpınmak istedim.
Ona ulaşınca doyumsuz haz duymak.
Hatta karabatak gibi dalıp dalıp çıkmanı istedim.
Ben, seni sevmekten korkarken
Senin beni sevmenden korkuyormuşum
meğer...
Ben, yanıp sönen bir sokak lambasının
Söndüğünde yanmasını beklemeyi istedim.
Ben bir düş istedim.
Hatta düş değil serap.
Koşmak, koşmak, elimi uzatmak ve
Gözümün önünde yok olduğunu görmek...
Ben, seni sevmekten korkarken
Senin beni sevmenden korkuyormuşum
meğer...
Bir hazine istedim, haritası olmayan.
Haritayı bulmak için dolanmayı
Haftalarca, hatta aylarca, hatta yıllarca...
Bulduğum zaman, hazineye varmak için aramayı
Haftalarca, hatta aylarca, hatta yıllarca...
Bir sandığa ulaşmayı, ağır ve kilitli.
Anahtarı olmayan...
Uğraşmak istedim,
Kilidini kırmak pahasına açmak sandığı.
Hazinenin gözlerimi kör etmesini istedim.
Ona baktığım zaman kör omayı,
Bir daha görmemeyi istedim...
Hepsini yaşadım,
Şimdi bir harabeyim;
Pencerem kırık, kapım yok
Ve terkedilmişim...
Ama hala ayaktayım çünkü
Hepsini yaşadım...
(09.03.2000, Gazimağusa)