Rebiü'l-evvel ay'ı nın onbir'inci gece'si
Bekliyordu misafiri Semâvât'ın nice'si
Doğdu o gül dâne'si nûr'a garkoldu cihân
Yıkıldı lat ile uzza dahi o demde heman
Hâk kitabın sahibleri hasret ile bakıştı
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
