Rebiü'l-evvel ay'ı nın onbir'inci gece'si
Bekliyordu misafiri Semâvât'ın nice'si
Doğdu o gül dâne'si nûr'a garkoldu cihân
Yıkıldı lat ile uzza dahi o demde heman
Hâk kitabın sahibleri hasret ile bakıştı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
