Tüm gençliğini yılkı sürgünlüğüne veren
Devredilmiş yılların ören duvarları gibi sahipsizliğini kendine siperlenen
Musallat sancılarla azap iniltileri birbirine sökün etmiş karışmış
Safir sızısını buz gibi içine çeken yalnızlık hanesinde her mebla yekün
Depreşmiş kopmuş azmış bir kere yer yerinden
İbrişim şirazesinden, yol çığırından, insan insandan
Bir boyut daha giderek ötesi ilerisi belirsiz
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta