Meçhul Sefer Şiiri - Kasım Kobakçı

Yabancı diyarda, garip gezersen,
Karıncayı dahi, basıp ezersen,
İyiyi bırakıp, şerri süzersen,
Kendi canın dahi, üzersin Sinan.
*
Helalin aşına, haram katarsan,
Dostunu, üç kuruş pula satarsan,
Çamura saplanıp, dibe batarsan,
Çıkamaz, orada yatarsın Sinan.
*
Garipler halini, hakir görme hiç,
Ekmeği ortadan, iki bölme hiç,
Cahilin aklıyla, yola gelme hiç,
Yarı yolda tek, aç kalırsın Sinan.
*
Bulanık sulardan, şerbet içilmez,
Kumaşın kötüsü, asla biçilmez,
Kaderin önünden, yaya geçilmez,
Nafile uğraşır, kaçarsın Sinan.
*
Dereler misali, coşup çağlama,
Umutsuz kapıya, gönül bağlama,
Sonra pişman olup, boşa ağlama,
Hayattan, nefesten bıkarsın Sinan.
*
Rüzgarın yönüne, ekin savurma,
Öfkenin narıyla, ciğer kavurma,
Mazlumu öyle itip, yere vurma,
Yaptığın yuvayı, yıkarsın Sinan.
*
Gururun tacını, başa takınma,
Zorluğu görünce, geri sakınma,
Talihim yok diye, durup yakınma,
Ardımdan öylece bakarsın Sinan.
*
Pusulan yok ise, yolu şaşırma,
Sabrın kasesini, sakın taşırma,
Çiğ aşını da, tezgahtan kaçırma,
Gözümden gönlümden düşersin Sinan.
*
Aklını başına, topla da getir,
Sendeki o kini, nefreti yitir,
Verilen süreyi, huzurla bitir,
O meçhul sefere, gidersin Sinan.