Sabahçıydı abim giyerdi mestten ayakkabıyı.
İçine ise kalınca yünden siyah çoraplarını.
Giyerdik mavi kısa erkek montunu sırtımıza.
Kullanırdık önlü arkalı defterleri ve tek çantayı.
Okul 2 sokak ötede,duvardan atlatsak düşerdi 1 sokak öteye.
Bense öğlenci,beklerdim kapıda koşarak gelen abimi.
Alel acele alırdım montu,mesti,çantayı,defteri ve kalemi...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta