ve akşamdı
ve Mayıstı
ve yalnızdı
ve oda karanlıktı
uykunun dipsiz kuyusuna bırakmak istiyordu bedenimi
hüzün damlatıyordu mısralarına, Onun yokluğunda…
gözyaşının sesiydi o okuduğu kitaptan kulağına akan melodi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Şiiriniz bana nedense ''Serenad'' adlı kitabı hatırlattı.Profesörün sevgili eşi Nadya yı özlediği,bir daha onu göremeyecek olmasının acısıyla kaleme dökülen o hasret dolu satırları...Bazen insan dibe vurduğunu hisseder ya hani,şiirinizi okuduğumda dibe vurduğumu hissettim,tebrikler arkadaşım,çok güzeldi...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta