ben küçükken masmavi önlükler giyerdik
okul bahçesi göğe benzerdi
öğle vakti babaannem gelir tutardı elimden
evine giderdik, soğukça bir sokaktan geçerdik
sobayı harlardı babaannem
dedem gece çalışır gündüz sobalı salonda uyurdu
elyaf yorganı yere sarkar, bazen toparlardı
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta