Mavi Güneş Şiiri - Deniz Gece Mavisi

koskoca bir okyanusun ortasındayım ama bir yudum suya hasretim öyle çaresiz öyle mutsuzum ki dilim le dudağımın arasında eriyor kelimeler nezaman konuşmaya kalksam sus diyor içimdeki yorgun ben bıçağın kemiğe battığı anlardayim

bedenim ürkek dilim titrek hasretin kiyisindayim yine ceplerimde umutlar kırık dökük büyümenin acımak olduğunu bilsem bu kadar istermiydim bilmiyorum sonuma doğru sürüyorum ölü postumu

benler kaybolmuş senler sancılı
dilim dünlerin ayazında çıkmaz sokaklarda yolumu kaybediyorum yüzüme vuruyor rüzgarın keskin parmaklari tokat yemedim deme der gibi ilk tokadımı yiyorum ama yüzüm değil kalbim yanıyor insanin kalbi acır mı benim ki çok acıyor

geçecek demek gelsede içimden geçmeyecek biliyorum yine de bir umut ya gecerse yine yamalı yüreğimi güneşe doğru çeviriyorum sökük yüzümü ayazdan çekiyorum yine de umut hani insan umutsuz yasayamazmis ya yasiyorum ama bu defa umudum var ve güneş hala mavi 15.03.2024 14:03