Mavi Emzikli Bebek Şiiri - Ömer Başol

Gökyüzü gibiydi ölüm
Mavi
Meleğin kanatları bile maviydi
Emziği gibi.

Melek bile utandı,
Silemedi yüzündeki tozları
Böyle olmalı, böyle görünmeliydi.
İnsanlığı utandırmalıydı.

Tozlar kaplasa da her yerini
Emzik maviydi hala
Meleğin kanatları gibi
Gökyüzü gibi

Açmadı bebekçik gözlerini
Kimse görmesi dedi
Mavi gözlerimi
Yumdu sımsıkı

Mavi kanatlarıyla geldi
Merhamet yüklü ölüm
Mavi kanatlarla gitti
Mavi gökyüzüne

Gitti bebekçik masmaviliğe
Utanan meleğin merhamet kokan mavi kanatları arasında
Bırakmadı emziğini
Kendisini maviliğe teslim eden insanlığa.

Gitti
Mavi ölüm en çok ona yakıştı