Matematiğin Hüüzn Dili

Kısma gözlerini zira ben çok mutsuzum
Ardımda bilmediğin ne umutlar var
Ona rağmen umutsuzum

İki kere iki dört beni sana getirdi çocukluğumdan
Dört dört on altı beni götürdü uzak ve başka
Bir daha denesem çok garip kaçar güdük kalır
Zaten ben o eski aşkları buz gibi yaşayamam
Şöyle gönlümüzce bi sofra kurup oturup ağlayalım desem
Yokluğuna da kıyamam
Beni senden alan,
Seni başkalarına katan o günlerden geriye ne kalır
Bunu da kimseye anlatamam

Ben derdine deva olamam
Bulursam ancak yaranı kaşırım şu halimle bunu bil!
Ama sen, sen öyle misin?
Sen aydınlıksın kızım aydınlık
Uyan! Uyan yoksa gün üşüyecek.