Masallar Şiiri - Kasım Kobakçı

Bana gelmek istedi masallar,
Her hikaye dinleyişimde,
Nerede, bir kitap açılsa çocuklara dair,
Veya bir çizim gördüğümde,
İçinde renkler olan.
Bana gelmek istedi, gelemedi,
Biliyorum, bu kadar istemişken,
Bu kapris niye, diye soracaksın belki,
Sorma, soracaksan hayalimi sor,
Onun enginliğini sor,
Bana hayali sevdiren, şeyleri sor.
Hayalim o kadar geniş ki,
O genişlikte, ne bir göl var,
Ne bir orman,
Ne bir bulut var, masmavi,
Ne de masmavi gökyüzü, geniş değil hayalimden,
Bana hayali sevdiren şey,
Ne Aydede'nin ışığındaki, sevimli yüzü,
Ne parlak şapkası,
Ne de, her bakışında içimi yakan,
Gülen yüzü, hayali bana sevdiren.
Hayali bana sevdiren, şu zihnimi,
Her yaramazlık yaptığımda,
Yazı tahtasına çıkarıp,
Çizmek istiyorum.
Tek suçu, hayal kurmak olan şu zihnimi.
Ve bir gün büyüyeceğim,
Büyüyemesem de,
Hayal kuran zihnime saklayıp,
Üzerine neşe pırıltılarını dökeceğim.
Ve bir daha sıkılmayacağım.