Her masal mutlu sonla bitmiyormuş
Anladım artık…
Küçükken tek derdimiz masalların mutlu sonlarıydı ya…
Onlar da değişmiş büyüdükçe…
Büyüdükçe biz, dertlerimizde büyümüş arkamızda durmadan
Kendimizi hala masal diyarında sanıyormuşuz meğer
Başkahraman olarak!
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
'..........................
Sahi; kim ayırdı bizi?
Gerçek tek de olsa, farklı söylüyoruz değil mi mazeretimizi…
Olsun be, senin dediğin gibi olsun; bensiz hayatına teselli bulursun; belki de böyle avunursun… yalanların, yanlışların, ihanetlerin sebepsiz kalmasın…
Ben ne desem boş, sen yine bildiğin tek yolda koş… “bin” yol döşedim ayaklarına, sen hep kendi “bir” yolunu seçtin ve beynimi, yüreğimi biçtin…
Bu ilk değildi, biliyorsun ama son olacak..
Artık bu tas bu çeşmeden dolmayacak,
Bu masal da böyle son bulacak…
Her masal mutlu sonla bitmezmiş, yaşayınca anladım… ağladım... ama artık anladım…'
Masallar kalabalık başlar, iki kişiye düşer ve tek başına biter...
Son sayfalar ise hep yalnızdır ve arkası da yoktur...
Güzel çalışmanızı kutluyorum sayın Nesrin Naz....
Aşk masalları asla sona ermezler; aşk sonsuzluğun diğer adı değil midir...
kutlarım Nesrin Hanım
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta