Masalın Bittiği Yer Şiiri - Onur Göknil

Bir akşamüstü döküldü sessizce apartmanların
beton saçaklarından çocukluk anılarım.
Bir çınar gölgesinde saklambaç oynardık eskiden
kimse saklanmazdı aslında,
herkes bulunmayı beklerdi.

O zamanlar masallar çürümemişti daha,
bir küf kokusu gibi sinmemişti dilimin kıvrımlarına
üzgün kelimeler.
“Dev” diye bağırırdık,
korkmazdık hiçbir şeyden.
Şimdi her adımda kendi içime basıyorum
sanki ben kendi devim,
ve en çok ben eziliyorum altında.

Bir karton kutuydu bazen kalemiz,
gülüşlerimizden duvarlar örerdik.
Birimizin annesi çağırırdı camdan:
“Aliii! Gir içeri oğlum, hava kararıyor.”
Ne zaman karardı hava biz fark etmedik,
ama şimdi her akşam
kendi içimize girmemizi isteyen
o sesleri duyuyorum.

Şimdi saklanıyorum
ama oyun değil bu
saklanmak, artık
yakalanmaktan korkmak değil,
kimsenin aramayacağını bilmek demek.

Ben en çok, ebesiz kalan oyunları özledim.
En çok “Sobe” denmesini
Birinin
beni fark ettiğini,
bulduğunu
söylemesini.
Ama kimse “sobe” demiyor artık,
çünkü kimse yok oyunda.
Hepsi bir yerlere saklandı,
ve ben,
buldum sandıklarımda bile
yalnızlığa rastladım.

Bir zamanlar masalların başladığı o eşikteyim.
Ne pamuk prensesin elleri ısıtıyor artık,
ne kırmızı başlığın yolu bana uğruyor.
Bütün ormanlar kesildi dostum,
bütün kurtlar emekli oldu.
Artık ne ayakkabılar camdan,
ne kalpler o kadar dayanıklı.

Kediler bile saklanmayı unuttu,
herkes görünürken
ben görünmez olmayı seçtim.
Çünkü görünmek,
artık incinmek demek.
Ve görünmemek
belki bir umutla,
bir gün biri gelir de
bulur beni,
masal gibi.

İşte tam bu yüzden
saklanıyorum.
Bir ağacın arkasında değil,
anılarımın gölgesinde.
Kırılmış salıncakların
artık dönmeyen zincirlerinde.
Şeker tadında arkadaşlıkların
şimdi pas tutmuş aynasında.

Ben bir çocukken
bir yusufçuk konmuştu elimin tersiyle gözümün arasına.
Şimdi her şey
gözümün önünde siliniyor.
Oyunlar, çocuklar, sesler…
Saklandım…
ve bu sefer bulunsam da
hiçbir şey aynı olmayacak gibi.

Ve belki,
bir gün biri gelir,
oyunu unutmamış biri
ve sessizce
kulağıma eğilir:
“Sobe.”

Ama şimdilik,
ben saklanıyorum…
ve masallar da benimle birlikte.