Martı Şiiri - Serdar Açar

Sensizliğin nöbeti bitmek bilmiyor
Hasretin yağmurunda eriyip gidebilirim
Bir kar tanesi bile olamadım ellerinde
Bir gün meçhule karışıp kaybolabilirim

Sen kır çiçeği ben şubatta güneş
O kadar okyanusu nasıl aşabilirim
Kanadı kırılmış bir martıyım sahilde
Senin gönül sarayına nasıl uçabilirim

Bakışım suskunluğum sazım sözümsün
Sen şarkısın ben lâl nasıl söylebilirim
Çok üşüyorum çok korkuyorum sensizlikten
Hayalinde bir gün giderse nasıl yaşayabilirim

Tut ellerimden bırakma kabus zor şey
Uykularımda kaçarsa seni nasıl görebilirim
Sen eksikken bende dünya dönmüyor ki
Mutluluktan hiç ağlamadım nasıl bilebilirim

Şiir SERDAR AÇAR