Marmara da bir çığlık koptu
Saat 03, 02/ 17. 08. 1999 da
Yer yerinden oynadı
Ne insanlar hayata veda etti
Bu günün milenyumun çocukları
Yürekler param parça
Bir can canımız vardı diye
Haykırıyor du
Anneler Babalar
Yetmiyor onlar bizimde çocuklarımızdı
Gelincikler
Karanfiller
Güller
Çiçekler
Papatya
Begonya derken
Umutlar tükendi
Haykırıyor kir çiçekleri
Ana diyen Baba diyen
Kir çiçekleri çocuklar
Hayata hazırlayacak olan
Anne Babalar nerde
O canımız cananımız nerde
Çabalar yetmiyordu
Yıkıldıkça kahroluyordu yürekler
Ne ocak kaldı nede yuva
Şimdi birleşme zamanı...
1999
7. 4 deprem 11 yılını yaşarken
her zaman hazırlıklı olmalıyız…
hayatımızda olmayan o güzelim çocuklara
anneler babalara rahmet diliyorum…
toprağınız bol yeriniz cennet olsun…
1999 Çankaya
Muhammet PınaloğluKayıt Tarihi : 9.8.2010 16:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!