Maralım Şiiri - İlhami Bulut

Geldin kondun dalıma; titredi tüm tellerim.....
Gergin endam içinde ürkekçe bir haz oldu.
Yarıldıım sol cenahtan, yana düştü ellerim;
Hüzzam çöktü yüzüme, gönlüm mest-i naz oldu.

Lale boynu ezelden, çiğdem senin derdin ne...
Bir ihtimal uğruna, böyle bükük durursun
Son papatya son yaprak? şimdi kaldı elimde;
Böğle giderse sende yaprağından olursun

Her gönülde bir künye, benim künyem sende mi...
Takılırmış? en sonda son nefesi verene
Felek işin içinde, bütün günah bende mi...
Kilitlendi aşkımız kaldı senin dönmene...

Buğday tenlim, ilk aşım; sen yoksun ben yoksulum...
Bak: son mevsim bitmekte, çilemize girelim
Kalpsizlere sarılmış taştaki bir yosunum
Senle bir siir olup; dize dize dönelim....

Döndürelim Maralım? bu dizeleri bir bir...
Gel de çöz kemendimi ah Maralım Maralım
Naaş olsun ömrümüz; bu aşk sonsuza dair..
Tam bu saat bu anda nüks etti yaralarım..

-II

İnceden dokundu incecik gamzen;
Yan yan tavırların düştü uzağa,
Içe döndü bakış; titredi beden
Nar çiçeği olup kondu yanağa.

Şiir yoktu henüz, yoktu ozanlar.
Masmavi dumandık o ilk zamanlar
Somutlaştı bir bir aşkla yananlar,
Sen mecram oldun ben döndüm ırmağa..

O gün bu gün döndüm her gün aşığım..
Seni sevmek sevap: sensin azığım...
Sen söktün ömrümü,yolundu saçım
Ağardıkça tel tel indi şakağa

Bu; hicran kapısı hep açık kalmış,
Aşk aşk dedikleri zehirli balmış,
Kimi olmuş abap; kimi de yanmış
Nasibim zehirmiş, düstüm yatağa

İnce ince seker gider maralım
İhtimal odur ki döner maralım
İki damla yaşı döker maralım
O zaman İlhami girer toprağa..

Elazıg, 27 Nisan 2008