Mangalda Kül Bırakmadı Şiiri - Suat Zobu

Hayret ettik hevesliydi pek çoğu
Konuşup mangalda kül bırakmadı
Kırmızı çizgiydi varıyla yoğu
Kırmızı çizgiden kıl bırakmadı
-
Halkımın içine nifak sokanlar
Acep Atatürk’ten iyi mi anlar
Zorunluymuş sanki bunca olanlar
Başka gidilecek yol bırakmadı
-
Biz zaten kardeştik böyle biline
Damat kabulümüz gelen geline
Dert etmezdik bakmıyorduk diline
Bu çomak bizlerde hal bırakmadı
-
Benim birliğime kuruluyor fak
Şu dendi bu dendi sokuldu nifak
Omuzdan kırıldı tümden kül ufak
Yen içinde bile kol bırakmadı
-
Bay çok bilmiş yazık etti bizlere
Gerek yoktu sarfettiği sözlere
Durup duruyorken hiç yoktan yere
Kolunu kaptırdı el bırakmadı
-
Sahte hahamlarla sahte keşişler
Başımıza açtı olmadık işler
Nedir nereyedir böyle gidişler
İhlasla inanan kul bırakmadı
-
Birkaç yıl önceydi karşıydı hani
Ağır abi idi olmazdı kani
Bilmem neler oldu değişti yani
Dondan dona girdi rol bırakmadı
-
Öfkeyle bağırır yüksek atardı
Ortalığı birbirine katardı
Boşaymış höykürme çıkmadı ardı
Güvenle tutacak dal bırakmadı
-
Hani biri vardı sahte türkücü
Kendi insanına yeterdi gücü
Malum şahısları görürdü öcü
Şimdi vere vere gül bırakmadı
-
Bizde de var onu adam sandıkça
Çıkıp kürsülerde bağırdı sıkça
Bilemedik bilemedik açıkça
Bizlere etmedik zul bırakmadı
-
Hinoğlu hin imiş gudubet sesli
İşkembe karınlı kokar nefesli
Vallahi bu kadar değildi Fesli
Ona toplanacak nal bırakmadı
-
Maalesef bizler sindikçe sindik
Sine sine kendimizden tiksindik
Vay be! dedik esen rüzgârken dindik
Rüzgârdan eser yok yel bırakmadı
-
Düşüne düşüne bitmez kederim
Torunumdan gelir benim hederim
Tu dese yüzüme acep ne derim
Mazeret sunmaya dil bırakmadı