Makale - Yerel Yönetimler ve Temel Gıda ...

YEREL YÖNETİMLER VE TEMEL GIDA SAĞLIĞI

İnsan hayatının dünyada en ucuz olduğu, adeta hiçe sayıldığı ülke konumundayız. İş kazaları, maden kazaları, tren ve otobüs kazaları, inşaat göçükleri, kadın ve çocukların istismar ve cinayetleri hiç bu kadar artmamıştı. Ülke içinde ve dışında terör ve operasyonlarda hayatını kaybeden şehitlerimizin kesin sayısını ise bilen bile yok.

Yerel seçimler öncesinde halkın hükûmetten ve belediyelerden beklentileri de sadece kendi kişisel çıkarları doğrultusunda ve maddî yönde. Kimse insan canına ve sağlığına değer verecek, insanî ve kültürel gelişimini sağlayacak isteklerde bulunmuyor. İş bulma, atama, emeklilik ve kaçak binalara tapu verilmesi en büyük istekler arasında. "Musluğumdan içilebilir su aksın, yediğim gıdalar GDO'suz olsun ve kimyasal barındırmasın, gıda ve hububat üretiminde ülke ihtiyacına göre planlı ve organize üretim ve satış fiyatı uygulansın" diyene henüz rastlamadım.

Oysa bütün bu konularda yerel yönetimlere düşen büyük görevler ve yasal sorumluluklar var. İlgili Bakanlıklar ve diğer kamu kuruluşlarının planlama ve koordinesi ile bence ülkemizin en büyük sorunu olan “TEMEL GIDA SAĞLIĞI” sorununa çözümler getirilebilir. Fiilî durum (defacto) yaratılarak belediyelerin tanzim satış ofisleri kurması hazır gündeme gelmişken çıkartılacak bir “GIDA GÜVENLİĞİ VE HAL YASASI” ile halkın gıda ve su sağlığı denetlenmeli, güvence altına alınmalıdır.

- Sebze ve meyve hallerinde üreticiden gelen ürünler kontrol edilmeli, en azından Avrupa Birliği normlarına uygun olması koşulu aranmalıdır. GDO oranı, hormon ve diğer kimyasallar kabul edilebilir değerlerin üzerinde ise satışına izin verilmemeli ve imha edilmelidir.

- Mezbahalar ve tüm hayvan kesim yerlerinde gerekli denetimler yapılmalı, kesilecek hayvanın sağlıklı olması ve kesim koşullarının uygun olması sağlanmalıdır.

- Başta bisküvi, çikolata ve sakız olmak üzere tüm şekerleme ve atıştırmalık üretimleri de yine denetlenerek şeker kamışı şekeri veya mısır şurubu kullanılması kesinlikle yasaklanmalı, gıda üretimlerinin hijyenik olmasına önem verilmelidir.

- Hazır yiyeceklerde, süt ürünlerinde ve diğer birçok gıda ürünlerinde raf ömrü uzatan kimyasallar ve uygulamalara son verilmeli, en azından kısıtlanmalıdır.

- Pastaneler ve ekmek fırınları yine daha sıkı denetlenmeli; kullanılan un, maya ve diğer katkı maddelerinin uygun olması sağlanmalıdır. Baklava ve benzeri tatlı imalatlarında yine mısır şurubu veya şeker kamışı şekeri kullanılmaması sağlanmalıdır.

- Musluklardan eskiden olduğu gibi “İÇİLEBİLİR SU” akması mutlaka sağlanmalıdır. Bu yapılıncaya kadar su üretim ve satışları daha sıkı kontrol edilmeli; su kaynaklarında, şişelenmesinde, depolanıp saklanmasında ve dağıtımında halkın sağlığını bozan uygulamalar cezalandırılmalı, firmalar kapatılarak ticaretten men edilmelidir. Periyodik zamanlarda örneğin her ay su markalarının pH ve kimyasal değerleri basında duyurulmalı ve halkın su konusunda bilinçlenmesi sağlanmalıdır.

- Uygulanmaya başlanan Belediye Tanzim Satış mahallerinde her çeşit meyve ve sebze değil sadece temel gıdalar satışa sunulmalıdır. Patates, soğan, domates, yumurta, süt ürünleri ve zeytin yanında en fazla mevsimlik beşer adet meyve ve sebze satışı olmalıdır. Kivi, ananas gibi çoğu ithal ürünler değil çiftçimizin ürettiği ürünler doğrudan üreticiden alınarak satışı yapılmalıdır.

Gıda güvenliği ülkemizin bence en büyük sorunudur. Bu sorunu çözecek en büyük resmi kuruluşlar ise belediyeler olup ilgili Bakanlıklar, diğer kamu kuruluşları, meslek odaları ve sivil toplum örgütleri ile koordineli bir çalışma sonucunda daha sağlıklı, ucuz gıda üretim ve tüketimi yanında hastalıkların önlenmesi ve doktorların hasta sayısının azalması, ilaç tüketiminin en aza indirilmesi de sağlanacak, ihraç edilen gıda ürünlerinin GDO veya kimyasal oranları yüksek olduğundan geri dönmesi önlenip ülkemizin hem itibarı, hem de ihracatı artacaktır.

Saygılarımla.

Yılmaz ÖRMECİ
Ankara, 25.02.2019