Mâide (17-19) Ehl-i Kitap'ın Hezeyanları

Vardır benzeyen yanları,
Bitmez hiç hezeyanları,
Yalan dolan beyanları…

Hristiyan haddini aşmış,
İsa’ya (as) “Allah” der; şaşmış.

Derler: “Ayrıcalıklıyız,
Allah’ın oğullarıyız,
Çok sevgili kullarıyız…”

Ehl-i Kitap sapıklaşmış,
Doğru yoldan uzaklaşmış.

Dikkate al bu ikazı,
Kimsenin yok imtiyazı,
Hepsinin olur infazı…

Madem Allah’a ulaşmış!
Neden belâya bulaşmış?

Allah’ındır yer ve gökler,
Gördüğün tüm güzellikler,
Saysan da bitmez örnekler…

Bâki O; saçın aklaşmış,
Rabbe dönüşün yaklaşmış.

İmanla olur kıymetin,
Biliniz ki hesap çetin,
Kabul görmez mazeretin…

Ne biçim kalp? Sanki taşmış!
Tevhide kör; katılaşmış.