Mahsun Şiiri - Mehmet Kemal Özcan

Karabasan gibi çöker gecenin karanligi.
Ben mahsun gönül mahsun su asvalt yollar mahsun.
Dag gibi dikilmisler yollarin kenarina,
Dikilen evler mahsun içindekiler mahsun.

Devlerin gözü gibi karanlý k pencereler.
Karismis birbirine konusulan heceler.
Bir baska hüzün çöker baslayý nca geceler.
Geceler yildiz mahsun, burçlar mahsun, ay mahsun.

Yürürüm geceleri asvaltlari çignerim.
Gecenin karanligi basimdaki migferim.
Salimane ulasmam gündüze tek zaferim.
Gündüze ulasan gece magsun, ben mahsun.

Etrafimda yükselen ugultulu nagmeler.
Agzina kadar dolu su kumarbaz kahveler.
Evlerinde bekliyen bebeler aileler.
Bekliyen bebe mahsun, ana mahsun, sen mahsun.

Öylesine ezerki karanligin pençesi.
Çatir çatir çatirdar insanligin ensesi.
Sokaklar dar karanlik görünmez bir metresi.
Sokak mahsun, yol mahsun, karanlik gece mahsun.