Mahkumuz yalnızlığa ebediyen
mahkumuz kaçak yolcu vagonlarında yaşamaya
Kendimizden geçmişiz ve susuz kalmışız
gençliğin kucak açan kollarında
Kafayı vurup kenarda sızacak kalbimiz
etten duvarlar örüyor şimdi kendi etrafına
dolup taşıyor hüzünle ve parçalanmış cam kırıklarını topluyor üzüntüyle
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta