Mahalle Kedisi Şiiri - Nuh Muaz Kapan

Mahallenin yavru kedisi
kuşların peşinden koşturur,
bir gölge olur bazen,
bazen bir kahkaha gibi sıçrar duvardan duvara.

Sonra bir gün,
bir kapı açılır,
yavru bir yuvaya gider,
ama sokaklar boş kalmaz.

Yeni patiler dokunur toprağa,
benzer bakışlar izler gökyüzünü.
Yıllar geçer,
martılar büyür, çocuklar büyür —
ama kediler hep oradadır,
bir çatı ucunda,
bir güneş lekesinde.

Mahallenin vazgeçilmez unsurudur kedi,
gün gelir, bir hikâyeyi başlatır,
gün olur, sessizce bir hatıra olur
ama hiç eksilmez oradan.