Benim ‘Ben’ olduğum zamanlarda
Sen vardın..
Gözlerimde gözlerinin karası
Ellerimde dokunabilme hasreti
Dilimin ucunda
Söylenmemiş cümleler vardı..
İçinde kök salmış 'yürek yarası'
Taşısan diyarlara başını çare değil..
Gök yorganın Toprak döşeğin olsa
Gönül hep sılada gurbette değil..
Zannederdim ki
Sadece Yusuf’un kuyusu var
Ve zannederdim ki
Karlar hep beyaz sevinçler taşır..
Yorgun suskunluklar ülkesinden bir kervan
Alıp çıkaracak seni karanlığından
Acı pay alır geceden
kelimeler sükuttan
beyaz karadan
ve bir gri düşer bahtına
ağırdan..
aynı gökyüzünün altında
Gecenin uykuya sızdığı
göz yaşının
yangınıma düştüğü anlarda
bir keder busesi konar Senden
yüreğimin ta ortasına..
Bütün sualler dilimde ölür
Bülbül olmayı seçtiysen bir ömür yanacaksın
Gül olmayı seçtiysen bir ömür solacaksın..
Bu sözlerle başlayalım bu güzel “serenad”a..
Dikenler içindeki güllere koşarken
Vitrindeki güllerden kaçıyorsun şimdi..
Ne güllerin kokusu kaldı
ne yüreklerin..
Boşluğa tutunmuş soğuk ellerin
Güvercin kanadında ufuklara uzanan
bir hayalin peşinde koşturur umutlarım
bir 'Gömülü Çoban'ın bağrından çıkan ah'lar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!