İnsan hayata mahkûm, çevrili dört bir yanı;
Yer bizi çekiyorken, iten kim bu zamanı?
Gez, dolaş, çalış, didin ve gel aynı noktaya;
Gençlik tufanı dindi, gemi vurdu karaya!
Dün, bugün, yarın olur; hepsini gün bilirdik,
Zaman bizi uyutmuş, yelesiz ata bindik.
Nasıl aldıysa emri ilerliyor usulca,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,



