Leyli Bahara Şiiri - Seyfi Karaca

Ne kadar ara kablolari ekler ular baglarsan bagla
Ütüyle düzeltecek islerden degildir hayat ve insan, ne kadar fise takarsan tak
Sinyal yollarsan yolla
Konum atarsan at
Isaret fisegi parlatirsan parlat, gecenin karanlik yüzünü gündüze boyayamazsin
Sivasi dökülmüs
Badanasi bozulmus
Dibi kararmis tükenmis cay bardagi gibidir
Ucu körelen bir divitin yazmaktan usandigi laf kalabaliklarini ve kuru gürültüleri
Kirmeninden koparak yerli yerinde olmayan harmanlar ve degirmenler misali
Öylece kapiyi kendi üstüne kilitleyip duvardaki fotograflardan silik solgun suretine bakan
Susuzluk ve yagmursuzluk akiyorsa gökten cesmeden
Herkes gittikten sonraki büyük kapilar ardinda soguk bir garaj sessizligidir
Dargin yollara
Küskün caddelere
Poyraz vurgunu daglara
Mart otobüsüyle beraber bavuluna kelebek konmus terminalden
Gölgen düsmüstür belki, belki anlinda leyli bahar yaziyordur iklimin
Senin aklinda kalmistir belki ladesin
Ugrayacak olursan benden de selam söyle navruz diyara
Ve gündönümü bahara
Bir de emanetini günesten alan sana
…sevgilim

Mart / 24