Belki de bizi bir araya getiren,
gün ışığındaymışçasına yaşıyor olduğumuzu sandığımız hayatlarımızın en dipte kalmış karanlıklarının,
vücutlarımızın farklı yerlerinde zühur etmiş olan lekeleriydi.
Öyle ya insan insanı lekesinden de tanırdı.
2.7.24
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta