İçi naftalin kokusu dolaplar
Yüklükler
Üzerinde parmak izi bardaklar
Artık orada bulunmayan mekânlar
Kapısız
Eşiksiz
Penceresiz
Yıldızı görmek için uzandım
Lanetli sessizlikler dondurdu içimi
Sırt üstü düştüm
Her ölüm beni öldürdü
Keşfediyorum:
Ve…
Kayboluyor yıldızların hepsi birden
Yıldız; sen ölümün yüzüsün
Artık yanaklarımdan çekil
Yaşama körce attığın bu kahkahalar
Gerçek değil
Bugün her şey apaçık
Sen ölümün yüzüsün !
Kayıt Tarihi : 17.7.2011 17:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

düşündürür
neyim ?
kimim ?
TÜM YORUMLAR (2)