Bu, hayat değil bir işkence,
Bu, beden değil bir kor ateş.
Her gün beni yandırıyor bu hayat ve bu beden.
Valla ölüm benim için kurtuluş.
Ben bu hayattan elimi, ayağımı çekmek istiyorum
Çünkü bu hayat çok üstüme geliyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta